Back in Holland

Hallo lieve mensen,

Dit is de allerlaatste blog van mijn Zuid-Afrika avontuur. De weken zijn voorbij gevlogen en ik heb met volle teugen genoten. Zoveel mooie en geweldige momenten meegemaakt, het is een ervaring geweest die ik nooit ga vergeten.

Afgelopen maandag begon de laatste week op het daycarecenter. In de kring gepraat over de emotie bang, als inleiding een interactief toneelstukje gespeeld met de handpop kikker (deze heeft principal Mamaloi zelf gemaakt op de trainingen bij de universiteit). Deze ging met een vriendje eten koken en sneed zich toen in zijn vinger. Hij moest naar de dokter, de dokter was een opgeblazen plastik handschoen met een gezichtje erop. De kinderen hebben ontsmet, pleister en verband omgedaan en getemperatuurd. Daarna vroegen we de kinderen of ze ook wel eens zoiets meegemaakt hebben, hierover vertelde ze. Erna zijn we muziekinstrumentjes gaan maken van wc-rolletjes met steentjes, die ze mochten versieren met geknipte snippers. Dit werd gevolgd door een gezellig en muziekkaal uur. Na het muziek maken hebben we de doktersballon voor elk kind gemaakt. Dit zorgde voor grote lol en lang speelplezier. ’s Avonds zijn we bij Waterfront gaan eten met Peter de directeur van Korein en bespraken we onze missie.

Dinsdag zijn we na het ontbijt buiten gaan spelen. Verschillende activiteiten met flessen gedaan, bowlen, estafette, “stoelendans” etc. We zijn 2 uur buiten geweest, de kinderen kregen er geen genoeg van. De kinderen uit de buurt deden ook mee. Het was een hele gezellige ochtend, uitgeput en dorstig kwamen we weer binnen. Nog liedjes gezongen met de muziekdoos en vrij gespeeld met de puzzels die we vorige week bij de Toylibrary hebben geleend.

En dan alweer de laatste dag op de daycarecenters, de woensdag. ’s Ochtend samen met Peter naar Manyeli’s daycarecenter (hier was ik de eerste 3 weken) om afscheid te nemen van de kinderen. Na vele knuffels en kusjes en het luide gezang en gedans van de kinderen was het tijd om naar daycarecenter Boitelo te gaan met Eloïse om daar de rest van de dag door te brengen. Ook hier werden de zang en dans kwaliteiten getoond aan Peter, de trommel werd erbij gepakt en dit zorgde voor een gezellig sfeertje. Na een kringgesprek met de kinderen over de afgelopen weken ging Peter en maakte wij leeuwen, prinsessen, bloemenmeisjes, vlinders en spidermannen op de snoetjes van de kinderen. Zowel de kinderen als teachers vonden het schminken geweldig, het bleef dan ook niet alleen bij gezichten, de armen werden ook mooi gemaakt en bij een jongetje werd door de teacher op de achterkant van zijn hoofd de Afrikaanse vlag geschminkt. Ook wij werden onderhanden genomen, het resultaat was op een wang de Afrikaanse vlag en aan de andere kant de Nederlandse vlag. Nog even gespeeld met de puzzels en toen was het al etenstijd, waarna de kinderen niet gaan slapen omdat het onze laatste dag is. We maken een mooie fruitschaal en delen dit uit, er is nog veel over en dat geven we ze om morgen nog een fruitschaal te maken. Zo hopen we het eten van fruit te stimuleren. Ook geven we onze afscheidscadeautjes, een fotocollage en bellenblaas voor de groep, een gevouwen vogel voor elk kind en kaartjes voor de teachers. Het was een warm moment waarin iedereen elkaar ging knuffelen en er werden spontaan leuke groepsfoto’s te maken. Het was een moment om fijn aandacht aan elkaar te geven met knuffels en grapjes. Om toch een rustmoment te creëren zijn we foto’s van de afgelopen 3 weken gaan kijken. De jongste kinderen vielen in slaap en konden zo toch nog even rusten. Hierna nog gespeeld met de bellenblaas en flink geknuffeld. Langzaam gingen er kinderen naar huis. Het afscheid nemen van de kinderen, teachers en principal viel me zwaarder als verwacht, vooral bij Manyeli’s waar er voor mij een moment was om afscheid te nemen van alle kinderen.

Hierna hadden we de evaluatie met de principals. Dit verliep goed, ze zeiden zeer veel geleerd te hebben van ons. Ze wilden het liefst dat we langer bleven, kortom ze waren erg tevreden. We reden laat terug naar huis en daar stond Elsa al op ons te wachten voor een dinertje. Oeps, snel ons opgefrist en omgekleed. Ook dochter Une en haar vriend Berthi sloten gezellig aan en het werd een erg gezellige en ontspannen avond. Het was een volle en heftige dag vol met emoties, daardoor was het fijn om deze dag met een gezellig etentje af te sluiten.

De volgende dag hadden we ’s ochtend de evaluatie met Elsa en werden er nieuwe plannen gemaakt. Daarna hadden we een lunch met de principals van beide daycarecenters en Alice (vrouw van Jacob, hij is de cheff van Siyanqoba). We gingen naar een Afrikaanse vreetschuur, waar op z’n Afrikaans een gezellig en luidruchtig sfeertje was. Hierdoor was het moeilijk om elkaar te verstaan. Na een uurtje rust, gingen we door na het volgende etentje met onze contactpersonen Johan en Angela. Toen Peter ons hiervoor kwam ophalen, viel de regen met bakken uit de lucht. Het zal een leuk gezicht zijn geweest om ons rennend onder een paraplu en regenjas enigszins droog richting auto te zien rennen in onze jurkjes en op hakjes die wegzakten in het soppige gras en de modder.

Vrijdagochtend zijn we maar gaan sporten om al het eten van de dag ervoor te verbranden. Voor de laatste keer gewandeld over het mooie terrein en genoten van de dieren. Recht voor onze neus rende op een gegeven moment een paar gnoes en impala’s voorbij, geweldig! De rest van de dag hebben we gebruikt om verslagen te maken en alvast wat spullen in te pakken.

Zaterdagochtend werden we al op tijd opgehaald door Peter voor de Graduationday. Na de zomervakantie gaan alle kinderen die dat jaar 6 zijn geworden naar de Primaryschool (basisschool), dit wordt feestelijk gevierd. Zoals afgesproken waren we om 10 uur aanwezig bij Manyeli’s. Na 7 weken hadden we kunnen weten dat dit te vroeg was. Oeps Ze begonnen met het opzetten van de tent. Toen alles klaar was kregen we de beste plaatsen aangewezen, achter een mooi gedekte tafel met allemaal lekkers en drankjes. De kinderen zaten op kleine stoeltjes en daarachter stonden de ouders. Dit voelde niet helemaal fijn. De kinderen gingen diverse liedjes zingen, bidden en versjes voordragen. Daarna mochten de ouders en broers en zussen een dans doen, ook een aantal oma’s deden hieraan mee. Leuk om te zien hoe goed ze allemaal konden dansen. Ook wij werden gevraagd om te gaan dansen, helaas zijn onze dansmoves niet zo geweldig. Om het toch wat te lijken, hebben we alle kinderen mee laten dansen. Hierna werden de kinderen aangekleed voor de Graduation (zwarte pijen met zo’n afstudeerpetje en een sjerp). Marleen was gevraagd op de kinderen te huldigen, hiervoor kreeg zij ook zo’n mooie zwarte pijen jurk aan. En na een fotosessie was het tijd om naar de Graduationday van daycarecenter Boitelo te gaan. Zij vierde dit samen met nog 3 daycarecenters in het gemeenschapshuis. Daar aangekomen was er nog een bruiloft gaande in de gemeenschapsruimte. Heel grappig dat alles versierd was met Korein en Evaton-West aankleding. We werden weer naar de eretafel geleid en mochten van daaruit de bruiloft nog bijwonen. Heel grappig, een prachtige bruid met witte jurk en een soort van sjappie met dreads die er zeer ongelukkig bij zat te kijken. Na de plechtigheid ging de muziek aan, lekker Afrikaanse ritmes en ging het feestgeruis in een lange stoet al dansend naar buiten. Hierna kwamen de kinderen, de meisjes in mooie witte jurkjes met hakjes en de jongens in een witte blouse, zwarte chique broek. Het was een hele andere Graduationday dan bij Manyeli’s. Hier was het officiëler en minder zang en dans, leuk om de verschillen te zien. Bij beide was het een bijzonder en gezellig moment om bij te wonen.

’s Avonds hadden we ons afscheidsetentje bij Waterfront aan de Vaalrivier met Bias en Nhlanhla, Elsa, Jacob en Alice, Mokaina en de kids van Bias en Jacob. Het was een gezellige avond en er werden lieve woorden gezegd. Na een dikke knuffel was het ook weer tijd om van deze lieve mensen afscheid te nemen. Zondagochtend kwamen Bias en Nhlanhla ons nog gedag zeggen, na een drankje met hun bij de Mugg en Bean zijn we vertrokken naar Joburg. Daar bezochten we het Afrika museum en hebben we nog wat gedronken op een hele relaxte plek midden in de stad. Het was een klein pleintje waar veel studenten aan het chille waren, er speelde een bandje en er waren wat kraampjes, erg gezellig.

Rond half 6 was het toch echt tijd om naar het vliegveld te gaan, we wilde hier voor het donker zijn. Na het inleveren van Peter’s auto zijn we een hapje gaan eten. Na het kopen van de laatste souvenirs en een drankje was het al tijd om te gaan boarden.

Na een vlucht van 11 uur kwamen we aan in Nederland en konden we na 7 weken eindelijk weer naar onze families toe. Het was raar om weer in Nederland te zijn, een heel ander land als Afrika. Nog een poosje gebuurt met iedereen en foto’s gemaakt. Na een drankje bij de Starbucks met Marleen en haar familie gingen we in de buurt een hapje eten. Om half 5 waren we thuis en na het doen van de boodschappen en genieten van een lekker bad kwam de familie op bezoek. Het was een gezellige avond.

Vannacht heb ik heerlijk in mijn eigen bedje geslapen, maar brrrr wat was het koud. Deze week ben ik nog vrij en kan ik beginnen met het uitzoeken van de vele maar mooie foto’s en het maken van de laatste verslagen en schoolopdracht. Volgende week moeten Laura en ik een presentatie geven over onze reis en over de visie en manier van opvoeden in Zuid-Afrika. Later nog een keer een grote presentatie met ons vieren bij Korein, een evaluatie en een overdracht aan de nieuwe missiegroep en dan zit het grote avontuur erop. Het was een reis om nooit te vergeten, een reis waarin ik heel veel heb geleerd en beleefd. Met z’n vieren hebben we zoveel meegemaakt en het voelde zo vertrouwd. Wat een lol hebben we gehad, om de kleinste dingen konden we al in een deuk liggen. Mensen dachten vaak dat wij een familie waren, zo voelde het ook voor mij. Meiden, ik ga jullie missen! Bedankt voor de leuke tijd!

Dit is tevens de laatste blog en wil ik jullie allemaal bedanken voor de leuke appjes, mails, berichtjes en reacties. Erg leuk om berichtjes te krijgen en te zien hoe jullie meeleven.

Liefs,
Lysanne