vijftig tinten bruiner

Hallo lieve allemaal,

Weer even een kort blogje van de afgelopen week vanuit de internetcafe. De foto’s volgen bij thuiskomst. Helaas moeten we het al de hele week zonder internet doen en zijn we dus aan het afkikken van facebook, mail en whattsapp. Gelukkig is het nog maar een weekje en kan ik dan met iedereen bijbuurten. Gezellige filmavondjes zijn er deze week veel geweest, we hebben weer veel gelachen. Wat zal ik deze drie lieve meiden gaan missen.

Afgelopen maandag gingen we weer met vol opgeladen energie na het geweldige weekendje naar de DCC’s. Deze week werkte we met het thema ‘my body’. Maandag stond na een introductie over het lichaam, voelen centraal en hebben we een interactief boek hierover voorgelezen en alle voorwerpen die in het boek stonden gevoeld bijv. boom, zand, lepel, speelgoed etc. Hierna een voelspelletje gedaan en gekleid met zelfgemaakte klei van zand, water en maïzena. De kinderen zijn er wel een uur mee aan het spelen geweest, er werden ijsjes, voetballen en goals, slangen enz. gemaakt. Erg leuk!

Dinsdag hebben we activiteiten rondom kijken gedaan. In een kring zongen we het lied, Ik heb een brilletje om door te kijken, vertaald in het Engels. De kinderen mogen dan om de beurt in het midden staan met een zonnebril op en kiezen een kind om mee te dansen. Daarna lazen we interactief een boek voor over kijken. Daarna het spel, ik zie ik zie wat jij niet ziet, gevolgd door blindemannetje, wat voor grote lol zorgde. Een zelfgemaakt memoriespel met lichaamsdelen en puzzels van de Toylibrary werden daarna gedaan. Het was duidelijk zichtbaar dat de kinderen genoten. De principal had die dag ook een schrijfactiviteit voorbereid. De kinderen die binnenkort meedoen aan Graduationday en een aantal kinderen die er al aan toe zijn moesten hun voor en achternaam op papier schrijven. Het werd goed zichtbaar op welk niveau de kinderen schrijven.

Woensdag hebben we activiteiten rondom horen gedaan. Voor het ontbijt hebben we de spelletjes tik, tik, wie ben ik en het raden hoeveel kinderen er achter je zitten gedaan. Later hebben we interactief een boek over horen voorgelezen en hebben we het over slechthorendheid gehad. De kinderen kennen maar een persoon met een hoorapparaat, Nelson Mandela. Dit gesprek werd gevolgd door het fluisterspel. In een grote kring starten we met het doorfluisteren van een woord maar het was moeilijk en er kwam niet een goed woord uit. De teachers en principal waren erg fanatiek en gingen door tot dat het goed ging. De kinderen die het spel niet snapte of te jong waren, keken vanaf de zijkant rustig toe en volgden het spel. Na het spel hebben we buiten groepsfoto’s gemaakt en zei de principal zelf dat we even buiten konden spelen. Bij de spelletjes sloten verschillende buurtkinderen en volwassenen aan, gezellig! Toen het begon te regenen renden we naar binnen en werden er nog verschillende liedjes gezongen o.a. hoofd, schouders, knie en teen.
De pré- en primaryschool van Johan en Angela hebben we donderdag bezocht. Dit is een grote school met 750 leerlingen. Bij de préschool werkte een Nederlandse vrouw en met haar hebben we goed kunnen praten over o.a. de verschillen in onderwijs tussen Nederland en Afrika. Het was raar om Nederlands te praten met haar en geregeld begon ik weer in het Engels te praten. Met al onze contactpersonen en mensen hier praten we Engels. Het was dus even omschakelen, dit zorgde voor leuke situaties. Na het bezoek zijn we gaan lunchen en hebben we nog wat gewinkeld.

Vrijdag gingen we met Elsa en Une van de universiteit twee scholen bezoeken. De eerste was een particuliere daycarecenter en préschool, op de locatie waar wij waren zaten 550 kinderen in de leeftijd van 0 tot 6 jaar. De school had heel veel verschillende grote ruimtes buiten, een zwembad, kinderboerderij en een hele grote ballenbak zoals je in veel binnenspeeltuinen ziet. Erg interessant om ook deze kant van daycarecenters te zien in plaats van alleen maar de daycarecenters in de townships. Hierna gingen we naar een school voor speciaal onderwijs voor kinderen van 6 tot 18 jaar. Scholen voor kinderen met speciaal onderwijs zijn hier niet veel. Op deze school zaten 450 kinderen met een cognitieve achterstand en sommige hiervan hadden ook autisme, syndroom van down etc. Een groot deel van verblijft doordeweeks in het hostel wat ze hadden, doordat ze ver van de school af wonen. Op de dag dat wij er waren hadden ze een “fundag” om de zomervakantie in te luiden, springkussens, water en ijsjes en andere lekkere dingen zorgde voor een brede lach op de gezichten van de kinderen. Hierna zijn we gezellig met Elsa en Une gaan lunchen.

Afgelopen zaterdag was het een warme en zonnige dag en zijn we naar een hotel in de buurt gegaan om verkoeling te zoeken in het zwembad. Het was een mooie plek aan de rivier de Vaal. ’s Middags hebben we een tocht gemaakt op een speedboot. Erg gaaf! Dit tochtje hebben we afgesloten in het zonnetje met heerlijke cocktails. ’s Avonds een hapje gegeten bij Stoneheaven wat erlangs lag. Deze dag heeft er voor gezorgd dat de meeste van ons vijftig tinten bruiner zijn geworden.

Vanochtend om 11 uur werden we opgehaald door Mambo (beveiliger van gemeente Emfuleni) en gingen we met onze bovenbuurvrouw Rosina naar het Apartheidsmuseum in Johannesburg. Ik vond het interessant om meer van de apartheid af te weten, nu ik er de afgelopen weken veel mee te maken heb gehad. De teksten, foto’s, filmpjes en de verhalen van Mambo en Rosina waren erg indrukwekkend. Heftig om te horen en zien hoe deze tijd voor de bevolking geweest moest zijn. Bij het moment van de entreekaartjes kopen en de ingang werden we gesplitst, op je kaartje stond blankes of nie blankes en deze ingang moest je dan pakken. Na drie uur in het museum zijn we gegaan ook al hadden we nog niet alles gehad. Na een hapje gegeten te hebben, kregen we een toeristische tocht en zagen we de mooie skyline van Johannesburg. Onderweg zijn we nog gestopt bij een monument, op deze plaatst zijn veel mensen om het leven gekomen tijdens de apartheid. Het was een hele indrukwekkende dag.

Morgen gaan we onze laatste week in en zal Peter Notten (directeur Korein) ons komen vergezellen. Het wordt een week met veel afspraken, evaluaties, etentjes en afscheid nemen van alle lieve mensen die we hier ontmoet hebben en ook afscheid nemen van elkaar. Na 7 weken met elkaar lief en leed gedeeld te hebben, maar bovenal veel lol gehad en veel gelachen, zal het raar zijn om ineens zonder elkaar te zijn. Maandagochtend komen we aan in het koude kikkerlandje, brrr. Fijn om familie en vrienden weer te zien, maar aan het Nederlandse temperatuurtje wil ik op dit moment nog niet denken.

Liefs en tot blogs,
Lysanne