Ik ben in Afrika!

Zondagochtend in de vroege morgen was het eindelijk zover. Om 6 uur stonden we met z’n alle op station Eindhoven afscheid te nemen van familie. Eenmaal op Schiphol ging alles heel snel en na een lekker Starbucks ontbijt, konden we gaan boarden. We hebben een geweldige vlucht gehad. De Alpen, woestijn, oerwoud en een nightview van Johannesburg hebben we gezien. Schitterend!

Op het vliegveld stond er een verrassing op ons te wachten, Bias en z’n vrouw stonden ons op te wachten. Bias werkt bij de gemeente. Erg leuk om hun te ontmoeten. Helaas moesten we snel naar de shuttlebus voor het hotel en was het dus een korte ontmoeting.

Na een goede nacht in het hotel en te hebben genoten van een zeer uitgebreid ontbijtbuffet gingen we weer terug na het vliegveld om een huurauto te halen. Eenmaal onze super grote auto te hebben bewonderd kon het inladen van onze bagage beginnen. De mensen lachten ons vanuit alle kanten uit, want tja 5 vrouwen nemen heel veel mee… Na veel passen en meten en onszelf vol bouwen tussen koffers en tassen kon de tocht naar de Universiteit beginnen. De mensen rijden hier links, dus ook in de auto zit alles andersom. De ruitenwissers maakte overuren, dit zorgde voor veel hilariteit.

Eenmaal aangekomen op het universiteitenterrein gingen we opzoek naar Elsa, de vrouw die we in Nederland al ontmoet hadden en hier alles voor ons regelt. Ook geeft zij trainingen aan de principals (eigenaressen daycare centrums) van de organisatie waar wij voor gaan werken. Zij stelde ons voor aan Johanna, zij regelt alles voor de appartementen op het universiteitenterrein. Ons verblijf voor de komende weken is prima. We hebben 2 appartementen langs elkaar met elk 2 slaapkamers, een keuken en een badkamer. Laura en ik delen samen een appartement. Na wat formulieren te hebben ingevuld en dingen geregeld te hebben, gingen we opzoek naar een supermarkt voor het avondeten. Het werden lekkere tappas hapjes. Elsa kwam nog langs en het was een hele gezellige avond. 4 lege wijnflessen waren het resultaat.

Dinsdag gingen we naar de cheff van Siyanqoba (organisatie daycare centrums), Jacob. Zijn broer is helaas net overleden. Erg triest want de vrouw van zijn broer was ook al dood, er blijven nu 3 kinderen alleen over. Hij vond het fijn om ons te zien, fijn voor hem dat hij Eloise en Margot al kent. Voor ons was het een rare eerste ontmoeting. Aanstaande zaterdag is de begrafenis en daar zijn wij ook voor uitgenodigd. Na een eerste ontmoeting met hem, gingen we de township in op weg naar zijn huis. We werden hartelijk ontvangen door zijn vrouw Alice en hun baby’tje van 3 weken oud. Wat een mooi kindje. We zijn een poosje bij Alice gebleven en daarna nog wat boodschappen gaan doen.

Om 3 uur hadden we weer afgesproken om naar de daycare centrums te gaan. We zijn naar drie daycare centrums geweest, in twee daar van gaan we ook werken. Wat een ontvangst, zo geweldig. Maar ook weer zo dubbel. De ruimte die ze hebben is niet groter als een kleine garage en daar zijn dan ongeveer 20 kinderen. Ze slapen daar op de grond en doen daar alles. Speelgoed en spulletjes hebben ze ook niet echt. Omdat we zo laat naar de daycare centums gingen waren er nog maar een paar kinderen aanwezig, de rest was al opgehaald. Onderweg naar de daycare centrums hebben we flink gezwaaid en geroepen naar de mensen, wat een blije gezichten zie je dan en er wordt flink terug gezwaaid en geroepen. Geweldig!

We hebben afgesproken dat Marleen en Eloise allebei 6 weken op een daycare centrum blijven. Laura en ik blijven bij beide drie weken, we ruilen dus halverwege. Wij vonden het fijn om beide daycare centrums te zien. Zo kunnen we een goede vergelijking maken over de visie en handelswijze, wat weer goed aansluit met onze schoolopdracht. Maandag ga ik samen met Marleen beginnen op een daycare centrum. Ik heb er heel veel zin in en kan niet wachten.

Daarna zijn we lekker gaan eten bij de Spur, een Zuid-Afrikaans restaurant keten. Als voorgerecht hadden we nachos en slakken besteld. Jaja wij kunnen zo meedoen aan Expeditie Robinson. Het smaakte nog goed ook. En na een lekkere wrap bestelde we voor ons samen 3 toetjes. Heerlijk!! Dat kunnen ze hier wel! Dat is ook goed te zien aan de mensen. Hoe meer rondingen hoe beter. Ik voel me hier erg slank. Vooral bij de zwarte bevolking is dit heel erg. Het eten is dan ook erg vet. Bij thuiskomst nog het spelletje wie ben ik gedaan met memoblaadjes, dit zorgde voor veel hilariteit.

Vanochtend hadden we “niks” op de planning staan, maar met twee sportievelingen als Margot en Laura kun je niet aan een sportief moment ontkomen. Margot zou eigenlijk de Eindhovense Marathon lopen. Jaja mensen, wij zijn gaan hardlopen en wel een uur!! Tussendoor nog verschillende oefeningen gedaan. We hebben ons voorgenomen om dit vaker te doen. Het was nog leuk ook. Wie had er nou gedacht dat ik hier ging sporten. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Vanmiddag hadden we weer een afspraak met Elsa en zijn we weer naar de ICT afdeling geweest voor internet. We hebben nu een inlogcode gekregen van een student voor de wifi. Morgen krijgen we als het goed is een eigen code en moet de wifi het beter doen. Op de mobiels hebben we nog geen internet en bij Laura en mij op de laptop doet hij het ook nog niet. Gelukkig heeft de rest wel internet en kan ik zodoende toch mijn blog er op zetten.

De eerste dagen zijn omgevlogen. Je ziet hier ook zoveel en doet zoveel indrukken op. Het is hier helemaal geweldig en ik heb het hier reuzen naar mijn zin. De mensen zijn zo open en zo hartelijk. Ze houden heel erg van lichamelijk contact en er wordt dan ook flink wat afgeknuffeld. De temperatuur is hier heerlijk, ongeveer 28 graden. Vanavond onze eerste fikse onweersbui gehad en de komende dagen zal het meer gaan regenen en omweren, maar het lekkere temperatuurtje blijft.

Morgen hebben we weer een afspraak met Jacob en zien we nog wat daycare centrums. Daarna is de bedoeling dat we gaan shoppen en boodschappen doen. Zeker is hier niks, want tijd en afspraken spelen net zoals in India geen rol.

Liefs en tot blogs,
Lysanne